Hier moet de inhoudsopgave van deze pagina staan.
Als dat niet zo is, is er iets mis gegaan. Informeer de webmaster a.u.b.

2022-2023 - Het eind van de essenkaalslag nadert!!

Langzamerhand verdwijnen alle zieke essen uit de bospercelen langs het Spookverlaat. De percelen worden ingeplant met allerlei andere boomsoorten. Dit project is nu een paar jaar aan de gang en nadert steeds meer zijn voltooiing. De bramen proberen de jonge boompjes te verdringen, maar dat gaan we niet toestaan!

De foto's in dit verslag zijn gemaakt door.

De vrijdag-ploeg

De vrijdagwerkers besteedden behoorlijk wat tijd aan het verwijderen van de bramenopslag in de bospercelen. Vanzelfsprekend mogen er bramen groeien, maar pas als de nieuwe bomen en struiken hoog genoeg zijn om daar bovenuit te groeien en zodoende voldoende zonlicht te krijgen. Ook werden er voor dit doel drie extra werkochtenden op zaterdag gehouden.

In een eerder van bramen ontdaan perceel werden de door die bramen omgetrokken bomen en struiken weer overeind gezet en getuid aan boompalen. Die palen halen we weer weg als de aanplant weer voldoende stevig is geworteld.

Voorjaar en deel van de zomer 2022

Wijnand en Nico hebben het vogeleiland weer een aantal keren gemaaid.

Sjon deed monnikenwerk; hij trok alle jonge elzen uit het moerasgebiedje waar de dotterbloemen elk voorjaar bloeien. Om dat gebiedje open te houden voor die bloemen, moet de opslag worden verwijderd. Een herhaling van een klus van een paar jaar geleden. Op elke vierkante meter stonden wel tientallen boompjes. Met een steekschop en veel trekwerk klaarde Sjon de klus.

Verder heeft hij samen met Ruud zich weer beziggehouden met het Maasheggenvlechten bij de Amaliahut.

Heggenvlechten
Heggenvlechten

SBB

Staatsbosbeheer (SBB) kwam eind september langs om vijf grote essen in de bospercelen te rooien en een paar tegen andere bomen aan gevallen dikke wilgen te verwijderen. Met vier man, motorzagen en een tractor met lier werd de klus in één ochtendje geklaard. Het hout is voor ons blijven liggen. Dit alles omdat er volgens nieuwe richtlijnen van SBB door vrijwilligers geen bomen van dikker dan 30 cm. omtrek mogen worden omgezaagd. Erg jammer, wij doen dit werk al vele jaren veilig en vakkundig. Worden vrijwilligers altijd wel voldoende op waarde en kennis geschat?

Nature Impact Days

Op zaterdag 27 augustus 2022 deden we mee aan de Nature Impact Days, een initiatief van de Groene Motor om jongeren tussen de 18 en 35 jaar enthousiast te maken voor natuurbeheer. Wij hopen op die manier ons ledenbestand wat aan te vullen met jongere knotters.

Het was een supergezellige dag, waarop naast 8 van onze eigen knotters maar liefst 11 gasten waren afgekomen, waarvan het merendeel overigens in de leeftijdscategorie 36-50 jaar. Vonden wij niet erg. We hadden een mooie klus bedacht, het schonen van de sloten onder de draglineschotten, die als bruggen over de kade dienstdoen, het baggeren van één van die slootjes en het maken van oeverbeschoeiing om het verder verzakken van één van de bruggen tegen te gaan.

Het lukte om binnen de afgesproken tijd de klussen te klaren. Het enthousiasme bij de gasten was groot, maar liefst 5 van hen gaven aan wel eens vaker te willen meedoen met onze knotochtenden. We hebben ze helaas niet allemaal meer mogen begroeten. Druk, druk, druk is de moderne mens.

Impact Day
Impact Day

Het seizoen samengevat

Alweer een paar jaar zijn we bezig in de bospercelen de essen te rooien. Dat werk begint nu behoorlijk te vorderen. Na dit seizoen waarschijnlijk nog één seizoen te gaan, dan is alles afgerond.

Meteen na de start van dit seizoen werd deze klus weer opgepakt. Met Wil als vaste motorzaagmachinist, regelmatig bijgestaan door Rob, Henk en (na het behalen van zijn zaagcertificaat) David als andere motorzagers en door vele andere knotters als opruimers en sjouwers. En voortdurend werden er hout vrachten naar ons houthok afgevoerd door ons kleine tractortje, bestuurd door Dick.

Tractortje

Daar werden de houtblokken verder verwerkt tot haardhout, de meeste met de kloofmachines. Vooral Ans heeft heel vaak en veel gekloofd.

Veel knotwerk

Sjon is met wat assistentie van wisselende knotters eerst aan de slag gegaan met het verwijderen van een flink deel van de opslag (meestal wilgen) uit de moerassen langs het Spookverlaat en van het eilandje tegenover de boerderij van De Groot. Daarna gingen ze weer verder met het knotten op de kade. Het laatste stuk richting de N11 werd onder handen genomen. Dat was nog best een heel eind, en de vraag was dus of deze meerjarige klus dit seizoen al zou worden afgerond. En inderdaad, het is afgekomen!

Natuurwerkdag

De tweede knotdag van dit seizoen was de bekende Natuurwerkdag, traditioneel op de eerste zaterdag van november. Er kwamen helaas maar vijf gasten opdraven, maar er werd wel lekker gewerkt. De klus waar we toen aan begonnen zijn, was het knotten van de wilgen op de kade tegenover de boerderij van de familie Kerkvliet. Dit zijn heel hoge knotwilgen, dus we moesten veel ladderwerk verrichten. Drie van de gasten gaven aan dat zij van plan waren om vaker te komen.

Natuurwerkdag +

De paar zaterdagen daarop werd deze klus tot een goed einde gebracht. De wilgen waren weer kaal, het dikke hout, de slieten en de kleine takken werden op afzonderlijke stapels opgeslagen ter verdere verwerking op een later tijdstip.

Waterrillen

Dinette begon alvast met het vernieuwen van de waterrillen op dit stukje kade met wat van de afkomende slieten en van de kleine takken.

Later dit seizoen werden er om de wilgenrijen heen nog veel essen en elzen teruggezet op de stobben, want die bomen nemen veel licht weg van de nu geknotte wilgen. Het stamhout ligt nog op de kade, dat moet later nog (met een roeiboot) worden overgevaren naar het erf van de familie Kerkvliet.

Een flink deel van de takken is al in waterrillen verwerkt.

Nieuwe energie

De wilgenknotters waren na het handmatige zaagwerk zo enthousiast geworden, dat er op nog twee andere plekken ook de wilgen van hun (inmiddels veel te zware) pruik werden ontdaan. Vooral onze nieuwe aanwinsten Aad, Jaco en Jan Ka lieten zich daarbij behoorlijk gelden. Eerst achter het sluisje, waar we van het afkomende wilgenhout twee mooie houtrillen hebben gemaakt, en daarna in het midden van de kade, aan weerszijden van de boerderij van Miech. Dat hout werd grotendeels verwerkt in de door ons nieuw gemaakte waterrillen. De westkant moet volgend seizoen worden afgemaakt, want dat kwam dit seizoen niet meer af

Snippers, snippers

Hoewel onze contactpersonen van SBB steeds meer moeite hebben om aan houtsnippers voor onze wandelpaden over de kade te komen, is het ze toch weer gelukt. Laat in de herfst werd met een vrachtwagen zo'n 40 kuub snippers op het erf van de familie Kerkvliet gestort.

Een flinke bak!

Met hulp van de familie werden deze snippers naar diverse ingangen van de paden vervoerd, waar ze met ons kleine tractortje met aanhangers verder werden verspreid. De laatste snippers werden met de hand door Aad, onze nieuwe knotaanwinst, en mij met een kruiwagen uitgereden. We hadden helaas niet genoeg snippers om de gehele kade weer van een nieuwe laag te voorzien.

Snipperpad

En nog meer "eigen" snippers

Maar we haalden veel snoeihout uit de vier bospercelen die we dit seizoen onder handen hebben genomen, en dat is voor een deel door ons aan de weg gelegd. Daar lag het hout al, dat door Sjon en zijn maten uit de moerassen was gezaagd. In maart 2023 werd dit hout door SBB versnipperd en op een grote hoop bij één van de doorgangen door de kade gelegd. Die snippers moeten weer over het voetpad worden verspreid. Dat wordt een voorjaarsklusje.

Lindenboom

Het pad voor de waaghalzen

Amalia heeft nieuw uitzicht

Half december 2022 trad een kouperiode op. Het ging een paar dagen hard vriezen. Genoeg om een paar echte winterklussen uit te voeren. We hoopten al lang om het eiland voor de vogelhut weer een keer van een nieuwe schelplaag te kunnen voorzien. Vijf kuub schelpen, gekregen van SBB, staan al ruim anderhalf jaar klaar op het erf van de familie Kerkvliet. Nu konden we de schelpen over het ijs (met behulp van loopplanken en schotten) in kruiwagens naar het eiland kruien. Deze klus werd in één vrijdagochtend geklaard. De volgende dag konden we nog steeds van de ijsvloer gebruik maken. We legden weer planken en schotten over het ijs, dit keer naar het lindeboom-eilandje tegenover de boerderij van de familie De Groot. Wil, Ria en ik gingen daar de begroeiing om de linde heen verwijderen en ter plaatse op een ril leggen. Hoewel het ijs relatief dik was, zakte Wil, vlakbij de rand van het eilandje, toch door het ijs. Gelukkig slechts met één voet.

Ook deze klus kwam in één ochtend af.

Schelpen kruien

Kruiwagens vol schelpen

Zaans Rietveld

Zoals ik in het vorige verslag aangaf, worden de knotters van het Zaans Rietveld niet meer door ons geholpen. Mogelijk gaat dat komend seizoen weer veranderen, want de opperknotter van dat gebied is alweer weg. SBB heeft aangegeven dat er mogelijk weer een beroep op ons zal worden gedaan om bij te springen. Wat fijn dat onze eigen opperknotter Bert niet zo snel de pijp aan Maarten geeft!

SBB en veel nieuwe bomen

Ook tijdens het winterseizoen gingen we door met het verwijderen van de meer dan manshoge braamstruwelen uit de bospercelen waarin jonge aanplant is neergezet. Een taaie, maar dankbare klus.

In de geschoonde percelen kon deels her en der nieuw plantsoen worden neergezet. Van SBB kregen we half maart 2023 maar liefst 1950 boompjes. Het overgrote deel daarvan helaas wintereiken. Wij willen graag een zo gevarieerd mogelijke beplanting, dat is ook beter voor de biodiversiteit. Maar gelukkig kregen we ook wel wat elzen, berken, vogelkers, sporkehout, haagbeuken en lindes. Met name met de lindes zijn we erg blij. Die soort ontbrak nog in de bospercelen. Het is een heel erg fraaie boomsoort, die een prima strooisellaag produceert.

De boompjes moesten snel de grond in; om die reden werd het knotseizoen nog twee zaterdagen verlengd. Maar liefst vier bospercelen weren opnieuw ingeplant.

De Wilck

In ieder geval werd dit seizoen op twee andere plaatsen dan het Spookverlaat ook werk door onze groep verricht. Sjon deed het jaarlijks onderhoud van de uitzichtheuvels over De Wilck. En het bosje vlakbij De Wilck werd weer geknot door Cor, Rien en Peet.

De troffee, zeer fraai!
De gouden plons bokaal

Uitreiking van de “Gouden plons”

Goed nieuws (maar toch ook een beetje jammer): de jury van de Gouden Plons heeft dit seizoen geen enkele nominatie ontvangen voor deze prestigieuze prijs. De wisseltrofee blijft daardoor ook komend knotjaar nog staan op de schoorsteenmantel bij.

Contact

Voor meer informatie over landschapsbeheer kunt u contact opnemen met bij geen gehoor kunt u ook met contact zoeken.